مهندس عزت الله سحابی که " بزرگ بود و از اهالی امروز بود " و " با تمام افقهای باز نسبت داشت" و "لحن آب و زمین را خوب می فهمید" ؛ روی در نقاب خاک کشید و برای همیشه این جهان پرتب وتاب را ترک گفت.

او از سلاله پاکان ومومنان و بلند همتان این دیار بود، فرزند دکتر یدالله سحابی و هم صحبت و همنشین با بزرگانی چون مهندس مهدی بازرگان و آیت الله محمود طالقانی؛ هم دلی در گرو اسلام داشت و مسلمان بود ، هم ایرانی بود و استقلال و آبادانی و شکوفایی ایران زمین را از عمق جان طلب میکرد و برای تحقق آن از هیچ کوششی فروگذار نمی کرد.

سحابی قویاً به قراءتی از اسلام باور داشت که توأم با مدارا باشد و حقوق مخالفین و منتقدان را پاس بدارد. اهل بخشش و فتوت بود و دریا صفت، نزدیکان را گوهر می بخشید و دوران را باران. از همه چیزهای محبوب و خواستنیِ این جهانی گذشت ؛ رنج زندان ، آوارگی و دوری از خانواده و دوستان و یاران را در حیات سیاسیِ دراز آهنگ و طولانی بر خود هموار کرد و راحت سایرین را طلبید. و مگر حقیقت نیکی جز این است: لن تنالوا البرّ حتی تنفقوا ممّا تحبّون (شرط رسیدن به کمال نیکی گذشتن از محبوب های خویشتن است).

 شجاعت و صداقت و حریت و حقیقت طلبی و نوع دوستی در مهندس موج می زد؛ اوصافی که  در این روزگار نادراً درکسی جمع می شود. سحابی به سرای باقی شتافت و نامی نیک و میراثی ماندگار و شاگردان و پیروانی صدیق و آزادی خواه از خود بر جای گذاشت. خداوند را می خوانیم تا از رحمت بی کران خود روح بلند او را نصیبی وافر رساند:

دو چیز حاصل عمر است نام نیک و ثواب