اردیبهشت  1387

  کتاب، دوست نا آشناي ما

بيست و سوم اپريل هر سال ميلادي برابر با روز جهاني كتاب و حق نشر كتاب است و هر ساله اين روز را سازمان يونسكو به عنوان يك روز سمبوليك براي ادبيات جهان تجليل مي كند از اين روز با محفلي مختصر و نه چندان جدي يونسكو، بانك جهاني و پوهنتون كابل در پوهنتون كابل تجليل كردند.

كتاب كه مهمترين، بهترين و با ارزشترين دوست، همراه و همسفر بشريت به شمار ميرود، در افغانستان از خواننده گان هميشه گي و صميمي برخوردار نيست و فقط تعداد كمي از مردم در اين سرزمين به خواندن و نوشتن كتاب علاقمند اند.

مهمترين عواملي كه در افغانستان چاپ و نشر كتاب را با چالش مواجه ميكند، يكي همانا نداشتن سواد و يا كم سوادي است، چرا كه در كشور تنها حدود 30 در صد مردم از سواد بهره دارند. دوم نداشتن توجه وزارت اطلاعات و فرهنگ به نويسنده گان شاعران و محققين است. همچنان ده ها اثر نويسنده گان در بخشهاي شعر، ادبيات تاريخ داستان سالهاست كه چاپ نشده باقي مانده و هيچ نهاد دولتي مسؤوليت چاپ و پخش آنرا به عهده نمي گيرد.

در افغانستان سالهاست سه بخش مردم كه عبارت از فقرا، ثروتمندان و فرهنگيان اند زنده گي مي كنند كه به اين اساس فقرا هميشه دنبال لقمة نان اند و به فكر كتاب خواني و آموختن نميافتند، ثروتمندان به دنبال زر اندوزي اند و علاقه يي به كتاب و نوشتن ندارند و فرهنگيان توان چاپ و نشر و گاهي هم خريد كتاب را ندارند. كه در اين ميان وزارت اطلاعات و فرهنگ درگير مسايل سياسي است و توجة به وضعيت فرهنگي كشور ندارد و اگر بگوئيم كه كاملاً از فعاليت هاي فرهنگي به دور مانده است، حرف گزافي نخواهد بود.

چنانچه اين وزارت سخن گفتن به زبان مادري را جرم و نشر چند سريال شرقي را محكوم و وارد شدن كتاب هاي چاپ شده يي فارسي دري را تهاجم فرهنگي ميخواند و خود نيز توانايي فرهنگ سازي، سرگرم سازي مثبت و طبع و نشر كتاب را ندارد.

وزارت اطلاعات و فرهنگ كه ادعا دارد سال گذشته ده ها عنوان كتاب را چاپ كرده است اما با چاپ كتاب مثنوي شريف كه در سال مولانا (2007) كه نوشته عبدالكريم سروش بود و آنرا به نام يكي از كارمندان اين وزارت چاپ و نشر كردند، اعتماد فرهنگيان را نسبت به خويش ضعيف ساخته و اين عمل نشان داد كه فساد تا به كدام اندازه در ادارات رخنه كرده است.

وزارت اطلاعات و فرهنگ به خاطر نجات كشور بايد فرهنگي عمل كرده و فعاليت هاي را در زمينة كتب خواني، چاپ و نشر آن در سراسر كشور انجام دهد چون تنها به اين وسيله است كه ميتوان جامعه را به رشد فرهنگي و انكشاف مدني رساند و مردم را به فرهنگ تحمل پذيري، آشتي و زنده گي در روشنايي سوق داد.

به هر حال اميدواريم اين انسداد فرهنگي و اين استبداد سياسي از مسير كتابخواني مردم ما دور شود و كتاب به همنشين و هم صحبت مردم تبديل گردد.
 

     منبع

بازگشت به اّرشيو خبرها